Het is even na negen uur als Maria het podium van Manifesto in Hoorn betreedt. De gesprekken in de zaal vallen stil als ze a-capella het eerste nummer, getiteld ‘Love’ van Anouk inzet. Met dit nummer is haar Memory Lane zoals ze het zelf noemt begonnen. Ze neemt ons mee terug naar 2004 toen ‘Love’ haar auditie nummer was voor het tv-programma Idols. Na een aantal regels klinkt ook de akoestische gitaar van Maria’s broer Ronald. Uiteraard wordt dit nummer gevolgd door de eigen versie van ‘Ironic’ (origineel van Alanis Morissette) dat nu zovele jaren later veel krachtiger klinkt dan destijds.
Door haar verhalen neemt de singer-songwriter ons mee in haar muzikale reis en vertelt ze hoe ze haar man, Robby Valentine, heeft leren kennen en hoe ze samen muziek hebben gemaakt. Het schrijven van haar eigen nummers liet ze al snel over aan Robby, die duidelijk daarmee haar muziek nog completer maakt met de typische Valentine achtergrondkoortjes die deze avond worden verzorgd door Inge Rijnja en Nadine Pruim, die we kennen van Magoria. Gesproken over Magoria, als extra gast deze avond komt zo nu en dan ook Mark Bogert het podium op. Als eerste voor twee akoestische nummers uit Maria’s solo periode na Idols.
Het eerste elektrische nummer klinkt als zesde uit de speakers wanneer de hardere versie van ‘When Loving You Is Wrong’ wordt gespeeld. De rest van de band staat inmiddels ook op het podium. Paul Coenradie is de gitarist die met Maria Catharina al eerder in haar eigen band Aniday speelde. Door Robby Valentine, die vandaag op toetsen en op gitaar speelt, is de gitarist “gejat” voor zijn eigen band, zo geeft Maria aan. Als een soort wraak heeft ze nu de rest van Robby zijn band meegenomen, ofwel drummer Mark van Reusel - die vandaag helaas wel heel vaak in het donker bleef - en bassist ‘Dokter’ Luuk van Gerven.
De muzikanten knallen, in de meest goede zin van het woord, door de periode over de band Aniday heen. De nummers zijn krachtig en worden door toevoeging van het koor op de achtergrond nog mooier als dat ze destijds al werden gespeeld. Maria’s stem is in de loop van de tijd nog veelzijdiger geworden en ook al moet ze vaak haar ruwe stem opzetten door de nummers die Valentine heeft geschreven, ook met gevoelige nummers komt ze enorm goed over.
Om de periode na Aniday weer te geven, komt Mark Bogert terug. Het is tijd om een paar nummers van Magoria ten gehore te brengen. Dit keer gespeeld door Valentine op de toetsen en met Mark, maar dan zonder elektrische gitaar. Vooral ‘More To Life Than This’ wordt daardoor heel anders, maar minstens net zo mooi. Het samenspel met de andere dames maakt het nummer erg speciaal, misschien wel ‘Better Than Ever’ om maar het bruggetje te maken naar het tv-programma dit hierna centraal staat. Maria heeft voor die show gekozen voor een Queen cover die deze avond dan ook helemaal wordt gespeeld. De toepasselijke tekst van ‘I Want It All’ klopt vanavond helemaal: de zangeres wil alles en laat het ook blijken. Maria heeft een dijk van een avond neergezet en heeft haar energie als een deken over het publiek gegooid dat alle remmen losgooit en enthousiast meezingt, klapt en danst.
Zoals aangekondigd in dit interview van eerder deze week sluit Maria de avond af met twee nog niet uitgebrachte nummers. Als eerste ‘Say Say Say’ dat door het catchy refrein al snel mee te zingen is. Het nummer wordt snel gevolgd door ‘Borrowed Time’. De zangeres vindt zelf dat ze in deze fase zit, maar wat de zaal betreft mag aan deze avond zeker meer dan één vervolg komen. Als we na de toegift ‘Lost The Way’– dat oorspronkelijk ook door Aniday werd gespeeld – door de zaal lopen spreken we een aantal mensen uit het publiek. Het was echt een topavond voor niet alleen haar fans, maar ook de muziekliefhebbers die uit interesse kwamen kijken naar een voor hen nog nieuwe artiest. Een avond die ook wat ons betreft niet bij deze ene keer hoeft te blijven. Maria is zichtbaar nog aan het nagenieten en stond weer op het podium… beter dan ooit!
© Daniël Nijveldt
