Benny Sings in Paradiso, 25-03-2023

Zonnige show van Benny Sings

 

Benny Sings, alias van Tim van Berkestijn, draait al een tijdje mee in de Nederlandse muziekscene. Sinds 2003 bracht hij tien studioalbums uit en vanaf halverwege de jaren ’10 krijgt zijn mix van jazz, pop en soul ook internationaal steeds meer bekendheid. Hij produceerde en schreef met onder meer Rex Orange County, Mac DeMarco en Tom Misch. Het laatste album ‘Young Hearts’ is een dag voor de uitverkochte show vanavond in Paradiso uitgebracht.

Tijdens support act Joya Mooi druppelt het publiek de grote zaal binnen. De Amsterdamse speelt verschillende songs van haar album ‘What’s Around the Corner’. Wat ons betreft een bijzondere keuze: waar de muziek van Benny Sings voornamelijk draait om live elementen en een ‘vintage’ sound, is dat bij Mooi een stuk minder aanwezig. Ze wordt begeleid door een gitarist en bassist, maar de rest van de instrumentatie komt uit de computer. Desondanks maken haar prettige vocalen het tot een goede opwarmer: ze zingt geen noot vals en zet alvast een zonnige sfeer neer.

Tussendoor wordt er flink wat omgebouwd en het publiek barst los zodra de band van Benny Sings het podium betreedt. Ze zijn zomers gekleed, en ook Van Berkestijn zelf komt onder luid gejuich van het publiek op in een korte broek. De karakteristieke warme, ‘vintage’ piano-sound in combinatie met een strakke groove zetten in het openingsnummer ‘Not Enough’ direct de toon voor de rest van de avond. Als je je ogen dicht doet waan je je in het zuiden van California en scheur je in een oude cabrio over de Pacific Coast Highway. De band-opstelling is vrij traditioneel, met als toevoeging een trompettist en backing vocalist.

“Paradiso, we zijn er!” spreekt Van Berkestijn het publiek toe na afloop van het eerste nummer, en je voelt dat dit ook voor hem een speciale avond is. De set gaat verder met ‘Sunny Afternoon’ en ‘Distance’, een song van het nieuwe album. Deze begint een beetje ballad-achtig, met mooie traditionele akkoorden. Het doet denken aan Hollywood, versterkt door de plooirok van de backing zangeres die in dit nummer haar moment krijgt. Ook de trompettist krijgt al tijdens de eerste paar nummers ruim baan en is een hit bij het publiek. Door dit soort kleine momentjes tussendoor waarin één bandlid even centraal staat, is het geheel minder eentonig dan op de plaat.

Van Berkestijn praat best veel tussendoor en komt relaxt over; het voelt bijna alsof je een vriend van hem bent. Zo kondigt hij het nummer ‘All That You Wanted’ aan als een nummer dat “niet heel bekend is, maar ik vind ‘m zelf heel leuk.” Opvallend is dat alle bandleden ook zingen, wat bijdraagt aan de gezellige sfeer die er in de zaal heerst; het lijkt bijna op een midzomer tuinfeestje waar iedereen is uitgenodigd en meedoet.

De band speelt enorm strak en ook het gitaarspel van Benny Sings zelf lijkt moeiteloos. Bij songs zoals ‘Straight Lines’, gaat de microfoon los in de hand en de gitaar af, maar ook zonder is hij compleet op zijn gemak. De teksten zijn helaas vaak slecht verstaanbaar, maar dat is eigenlijk op de plaat ook al zo. Als de backing vocalist tijdens het nummer ‘Miracles’ even een solo stukje krijgt gaat het publiek los. Maar weer dezelfde groove bij het volgende nummer ‘Everything I Know’ wordt nu langzamerhand wat voorspelbaar. Er lijkt een klein dipje in de set te ontstaan, mede doordat er al gedurende meerdere songs niets tegen het publiek is gezegd.

Publieksfavoriet ‘Nobody’s Fault’ brengt vanaf de eerste klanken van de piano de energie gelukkig weer terug. Hierna speelt Van Berkestijn een aantal nummers solo op de piano, waarbij hij vertelt over hoe hij ooit met muziek begon. Ook met alleen piano speelt hij enorm groovy, en ondanks dat hij geen uitzonderlijke vocalist is zingt hij - ook zonder zijn vertrouwde band achter zich - geen noot vals. Halverwege het tweede nummer komt de band terug en neemt het langzaam over. Het publiek klapt en zingt mee, en ook in de laatste paar songs volgen er meerdere meezing-momenten, soms zelfs meerstemmig.

Als de show is afgelopen krijgen we onder luid gescandeer “Benny! Benny! Benny!” van het publiek nog twee toegiften cadeau. Wat ons betreft een geslaagde, zonnige avond en perfect begin van de zomertijd die enkele uren na de show van Benny Sings ingaat.

© Maaike de Wit