Lowlands 2017 – zondag


Euforie bij hoofdacts op zondag sluit Lowlands waardig af

 

Het ging meteen viral; Sam Carter van The Architects kwam voor de vrouw op die aangerand werd tijdens hun concert. Maar de zondag staat niet alleen in het teken van dit moment, hoewel we er inmiddels mee doodgegooid worden. Nee, want niemand minder dan Triggerfinger kwam als surprise-act als traktatie naar het verjaardagsfeestje van Lowlands. Hadden we trouwens al genoemd dat het hele weekend de zon scheen? Waarschijnlijk niet. De strakblauwe hemel lokt ons wederom naar buiten om een laatste dag te feesten in Biddinghuizen. En wij zijn de beroerdste niet dus wij stappen in het gras en zeggen: “Hallo zon, hallo Lowlands”, voor een laatste maal dit jaar.

Tash Sultana

De eerste act op onze lijst is Tash Sultana. Heineken staat behoorlijk volgepropt zo in het begin van de middag. Waar er zoveel mensen samen komen is het een extra kracht om daar in je uppie te staan. Dat vergt ballen en als je deze meid uit Australië aanschouwt dan kun je wel zien dat ze die heeft. Ze heeft lang donker haar, een muts op en tatoeages die haar armen bedekken. Stoer wijf dus. Ze speelt gitaar, piano, trompet, drums, panfluit en de mandoline. De geluiden die ze maakt met deze instrumenten lijmt ze aan elkaar met een loopapparaat. Haar stem is soms breekbaar en klein maar ze kan ook rauw uithalen zodat het ‘mooie’ eraf gaat en het ‘echte’ tevoorschijn komt. De flow is mellow wat een beetje de kant opgaat van de singer-songwriter meets ambient. Hier op Heineken laat ze in ieder geval een flink staaltje ‘ik-kan-vanalles-tegelijk’ zien en daar zijn we best van onder de indruk. Haar optreden is vooral een vertoon van instrumenten en soms is het wat jammer dat ze het ritme niet doorzet en een beetje blijft hangen in de nummers. Hierdoor lijkt alles een soort van intro en het publiek begint aanmoedigend te klappen wanneer ze het tempo ietwat opvoert. Aan het einde van de set schroeft de boel nog wat verder omhoog en de reactie van het publiek wordt hierdoor meteen weer wat wakkerder.

Tank and the Bangas

Vanaf Heineken is het even oversteken en je bent bij Lima. Deze tent is voor de intieme optredens. Wij hadden nog niet eerder van Tank and the Bangas gehoord, maar naar verluid moet het een waar ‘New Orleans party’ worden. Bij de aankondiging vertelt de host dat dit gospel met pit is. Gospel is precies wat je kan gebruiken op de zondag en we doen snel een schietgebedje. Op het podium staan ze met een formatie van zes: twee zangeressen, toetsenist, drummer, bassist en blazer. Wat ze doen, van het begin af aan, is een lading energie de tent in gooien ‘van heb ik jou daar’. Zowel de mimiek als de uitbundige bewegingen van de twee dames zorgt voor een enthousiast publiek bij Lima. De leadzangers, Tarriona “Tank” Ball heeft een shirt aan met ‘Geek’ erop. Neem dat samen met haar twerkende voluptueuze lijf en het plaatje is compleet. Helemaal wanneer je een album hebt uitgebracht wat ‘The Big Bang Theory’ heet dan weet je dat dit niet je typische soulband is. Muzikaal gezien is het ook verre van modaal. De vocalen gaan alle kanten op; van een rappend kinderstemmetje tot een volle diepe zangstem. Op instrumentaal vlak is het net zo gek en horen we invloeden vanuit soul, funk, spoken word, rock en brass. Echt gospel kunnen we het niet noemen maar dat maakt ook eigenlijk niet veel uit. Deze dames hebben heel wat in huis en ze laten dit met overvloed zien. Het is dan ook niet gek dat deze lui uit New Orleans de tent aan het dansen en zwaaien krijgt waarbij Lima, zo in het begin van de middag, lekker wakker wordt.

The Veils

In 2013 stonden ze ook al op Lowlands: The Veils. Hun muziek is bekend bij menig artiest en filmregisseurs maken graag gebruik van hun chaotische en duistere nummers. En mocht je ook van donkere series houden dan zou je de nieuwe Twin Peaks zeker eens moeten zien. We hebben even de tijd om bij India langs te gaan om een stukje van The Veils mee te krijgen. Als plaatje ziet het er ook behoorlijk rock uit: wapperende lange haren, te strakke skinny’s en deinende bewegingen. Het publiek hier in India staat aandachtig te kijken en te luisteren terwijl The Veils staat te rocken. Het klinkt inderdaad redelijk warrig en we weten niet altijd waar het heen gaat met de muziek van deze lui. Deze alternatieve indie rock is wel iets om naar te luisteren want echt uit je dak gaan lukt hier niet. Het publiek is gematigd enthousiast en zo trekken wij de conclusie dat hun muziek vooral is om gebiologeerd naar te kijken en luisteren.

At The Drive-In

Vanaf India lopen we naar Bravo voor At The Drive-In. Deze gasten uit Amerika hebben een turbulente carrière achter de rug. Je kan het vergelijken met een knipperlicht relatie. Het cliché sex, drugs en rock ‘n’ roll gaat voor deze artiesten helemaal op. Dit is ook de reden dat ze meerdere keren wisselden van bandleden en dat de band twee keer voor een langere periode stopte met spelen. Toch hebben deze muzikanten veel betekend voor de punkscene en de mannen wisten dat ze iets bijzonders in handen hadden. Daarom zijn ze in 2015 weer bij elkaar gekomen om muziek te maken. Wanneer we aankomen in Bravo is het niet echt druk en waar het eerder hier bommetje vol stond, weten de mannen van At The Drive-In het niet voor elkaar te krijgen om de toko vol te laten stromen. Wanneer ze beginnen te spelen gaat leadzanger Cedric Bixler als vanouds als een wildebeest tekeer over het podium. Ze openen hun set met bekende nummers van hun succesvolle album ‘Relationship of Command’ uit 2000. Cedric gooit alle microfoontrucjes in de strijd, maar het publiek, met uitzondering van een groep oude fans, wordt er niet echt warm van. Het vierde nummer dragen ze op aan “A beautiful place in Groningen, called the Vera Club”, de intimiteit van die plek lijkt hier in de Bravo te ontbreken. Als je ziet dat Bravo voor ongeveer de helft vol staat, lijkt het toch jammer dat deze ouderwetse punkrockers niet meer mensen met zich meekrijgen. Na 45 minuten is dit reüniefeestje van At The Drive-In alweer voorbij. Knallen en weer door.

Cypress Hill

Oeh wat waren wij fan van deze lui toen ze met hits kwamen als ‘Insane in the Brain’, ‘Superstar’ en ‘Dr Greenthumb’. Maar iedereen wordt ouder en zo ook de mannen van Cypress Hill. Net als Lowlands, viert deze Californische hiphop formatie hun 25e verjaardag. De zon mag dan wel schijnen, hier op Lowlands regent het van de verjaardagen. Dubbel feest dus. De frontman B-Real wordt al sinds 1988 bijgestaan door Sen Dog. Deze rappende partners in crime weten Alpha lekker vol te krijgen. Vanaf het eerste moment dat de mannen beginnen, gaat het publiek mee in “Say Yeah” en “Say Ho”. Alle handen pompen lekker in de lucht en na een nummer of twee begint er zelfs een pit te ontstaan. Ze weten het publiek ook goed te bespelen: B-Real en Sen Dog pakken beide een helft van het publiek en zo laten ze een ware battle ontstaan tussen de twee kanten van het publiek. De winnaarsmentaliteit zit erin en de helften dansen op volle toeren om te ‘winnen’ van de andere kant. Uiteindelijk brengen ze de boel als eenheid weer bij elkaar. Dit moment wordt gevolgd door een enorme joint die B-Real opsteekt met de woorden “Legalize it”. Geen beter moment om ‘Hits From The Bong’ te draaien. De geur van hennep komt ons tegemoet en het feest hier bij Alpha komt steeds meer in de high terecht. Iedereen is volledig uit z’n plaat gegaan hier en het feestje van Cypress Hill is er een om niet meer te vergeten.

Nicolas Jaar

De volgende act in Bravo is deze DJ uit Amerika. Hij maakt experimentele, elektronische muziek. In het begin is het nog even afwachten waar zijn set heen gaat aangezien het vooral veel de experimentele kant opgolft. De luchtbuksen om hem heen, samen met de rook, maken het allemaal nog mysterieuzer en voel je de afwachtende houding van het publiek. Hij gaat ongeveer tien minuten door zonder ook maar een beat in te zetten. Hier en daar lopen wat mensen weg die niet echt onder de indruk zijn. Wanneer hij ineens de beats inzet, merk je de opluchting van het publiek. Je merkt dat mensen rond dit tijdstip lekker willen dansen en wanneer het tempo nog meer opgeschroefd wordt en meer richting techno gaat, komen de lijpe danspasjes tevoorschijn. Goed om de avond in te luiden en Bravo vult zich meer en meer. Nicolas Jaar weet dus toch de menigte met zich mee te krijgen met een, uiteindelijk, overvolle Bravo.

Mumford & Sons

Wie kent die clip niet van Mumford & Sons met het nummer ‘I Will Wait’: een dicht gepakt stadion met een menigte die host en springt op dit oh zo bekende nummer. Alpha is afgeladen vol en het is een prachtig gezicht. Bij elk optreden beginnen ze op een rij, een vrouwtje van gelijkwaardigheid. Men lijkt zelfs wat onder de indruk want wanneer ze het podium opkomen is het applaus nog iets aarzelend. Toch wanneer ze beginnen te spelen, zingen mensen uit volle borst mee. De witte confetti wordt vanaf het podium de lucht in geschoten en dwarrelt feestelijk naar beneden. Marcus Mumford bedankt het publiek geregeld met “Dankjewel!” Zijn Nederlandse uitspraak is uitstekend. Een mooie verrassing wanneer First Aid Kit het podium opkomt en met de heren een nummer meezingt. Zowel oude als nieuwe nummers brengen ze ten gehore en wanneer iedereen met het licht van het mobieltje schijnt, is de zee der verlichting adembenemend te noemen. De duizenden mensen die hier staan zijn verenigd en Mumford & Sons zijn daarmee een waardige hoofdact te noemen. We zien mensen dansend met hun handen in de lucht, staand te genieten en zittend te mijmeren. Er is ruimte om emoties te tonen en welke deze dan ook mogen zijn, het straalt van iedereen af die hier op dit moment is. Het kon niet meer stuk deze avond maar wanneer de mannen afsluiten met ‘I Will Wait’, waar de gehele menigte totaal uit z’n dak gaat, is er echt geen betere plek op de wereld te vinden dan nu hier bij Alpha op Lowlands.

Het zit er weer op. Voor de lui die nog de puf hebben om door te feesten, slaan de laatste uurtjes in waarin ze de nacht van Lowlands 2017 nog eenmaal kunnen beleven. Wij taaien lekker af en wensen iedereen morgen in de file veel succes. Tot volgend jaar!

© Kim Kloet | All Rights Reserved

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *