Zangeres Leonie Meijer is bekend geworden na deelname aan het eerste seizoen van The Voice Of Holland. Hier weet zij de finale te bereiken. Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder en heeft de zangeres verschillende albums uitgebracht in het Nederlands en Engels. De crisis trof Leonie midden in haar ‘Perfect Solitude’ tour – een soloproject, vernoemd naar haar gelijknamige EP. De singer-songwriter brengt hierin kwetsbare songs en gaat in op de schoonheid en kracht van het alleen zijn. Wij spraken Leonie onder andere over haar nieuwe single die op 9 april is uitgekomen.
Hoe kijk je terug op 2020 qua muziekjaar?
Het is natuurlijk een jaar dat je nog nooit hebt meegemaakt, niemand van mijn muzikantencollega’s ooit denk ik. Ik heb veel minder gedaan dan normaal. Het is natuurlijk niet leuk als je een voorstelling hebt gemaakt, het helemaal verdwijnt. Ik had al best veel voorstellingen gehad, maar het voelt alsof de realiteit ineens wegvalt. Het is ook super ironisch dat de voorstelling over perfect solitude ging. Dat je dan pleit, of in ieder geval praat over dat het soms goed is om jezelf terug te trekken in absolute stilte. Tegelijkertijd boort het ook wel weer nieuwe creatieve bronnen aan. Dus je raakt natuurlijk een hoop kwijt qua agenda, maar je krijgt er in zekere zin ook wel weer dingen voor terug.
We hebben helaas nog altijd met corona te maken, hoe kom jij deze tijd door?
Beeldende kunst is voor mij een ontdekking geweest de afgelopen tijd. Als kind droomde ik dat ik later een eigen atelier zou hebben. Het zingen kwam pas later. En nu alles in één klap wegviel door de crisis, heb ik van een deel van mijn huis een atelier gemaakt waar ik elke dag kan werken, in dezelfde ruimte waar ook mijn home studio is. Ik voel me hier nu meer thuis dan ooit tevoren en het heeft gezorgd voor een grotere creatieve ‘flow’. Dat is mooi ontstaan in deze tijd. Misschien komt het ook omdat alles wegvalt. Alle dingen waar je aan gewend bent, alle vaste patronen van de afgelopen tien jaar, die vallen weg. Misschien kom je dan ook wel heel dicht bij jezelf of bij iets van vroeger. Dus in die zin voelde het wel heel natuurlijk.
Heb je in deze tijd ook meer inspiratie gekregen voor nieuwe liedjes en wijkt dit af van waar je normaal uit put?
In het begin vond ik dat een beetje tegenvallen, want normaal ging dat wel iets sneller, maar zeker na het schrijven van mijn nieuwe single merk ik dat ik weer meer zin krijg om nieuwe muziek te schrijven. Die single kwam echt uit mijn tenen en had sinds lange tijd echt plezier in het maken ervan. Het heeft allemaal wat langer geduurd dan normaal, maar dat is dan ook oké. Ik ben sowieso niet het type dat tien liedjes schrijft in één week. Bij mij duurt het soms wat langer. Maar als ik dan wat maak, dan sta ik er wel honderd procent achter.
Ik schrijf vaak naar aanleiding van mensen die je ontmoet of situaties die je meemaakt. Onderweg zijn, is ook een thema dat vaak terugkomt. Dat is heel gek als dat er ineens allemaal niet meer is. Dat betekent natuurlijk niet dat je nergens anders over kan schrijven, maar ik moet er wel wat meer moeite voor doen. Gelukkig werkt het schilderen en ontwerpen het hele creatieve proces in de hand en verwacht wel dat ik binnen niet al te lange tijd straks een mooi nieuw album klaar heb.
Op 9 april kwam je nieuwe single ‘Take Me Back to Forgiveness’ uit, kun je vertellen waar deze over gaat en hoe je op dit nummer bent gekomen?
In het begin van de crisis sloeg alles een beetje naar binnen, zoals dat altijd wel het geval is met dit soort dingen. Maar ik had op een gegeven moment, en zeker dit jaar ook, de gedachte dat dit nog wel even gaat duren. Als je daar in blijft en soms in een negatieve spiraal komt, daar ga ik het niet mee redden. Dus ik had heel erg de drang om gewoon in mijn hoofd de knop om te zetten. Mijn schouders staan er wel onder hoor, maar je hebt ook af en toe van die momenten dat je er even compleet moedeloos van wordt. Dan kan het zo negatief worden op dat moment. Ik heb mijn stem en ik heb in die zin toch ook een manier om positiviteit te brengen, of in ieder geval iets te brengen waar wat meer hoop vanuit gaat. Ik vond dat het hard nodig was om dat te uiten en om weer een lekker uptempo, hoopvolle song te schrijven. Ik denk dat het er een beetje uitkwam. De eerste zin zegt het eigenlijk ook al: “There is a life out there, it is frozen”. Zo voelt dat, als je niet helemaal kan doen wat je normaal doet en dat er zoveel dicht is. ‘Take Me Back to Forgiveness’ is een symbolisch iets, want om uit die negatieve spiraal te komen, moet je ook uit de boosheid en uit de frustratie, en dat kan alleen maar door vergeving. Of je nou boos bent op de wereld, op een ander of op jezelf… dat laatste is helemaal funest. Zo kom je nooit een stap verder. Dus ik dacht, als het dan een hoopvolle song mag zijn, dan is dat wel het beste om te doen en om ook wat liever naar onszelf te zijn. Iedereen is veel prikkelbaarder geworden, wat heel begrijpelijk is. Met al die boosheid komen we nergens, daarom dat het zo uit mijn tenen kwam.
Wat heb je voor dit jaar verder op de planning staan, wat verwacht je qua nieuwe muziek/optredens etc?
Ik ben bezig met nieuwe liedjes en heb wel de ambitie om daar een mooi nieuw album van te maken. Er komen her en der wat kleine shows, maar ik vind het allemaal doodeng. Voor je het weet, wordt het allemaal weer afgezegd. Ik heb niet opeens een nieuwe theatertour op de planning. Ik moet ook zelf een soort van opnieuw opstarten. Ik moet weer wat heel nieuws gaan bedenken. Soms denk je oké we zijn al ruim een jaar verder, maar kan het nog steeds heel overweldigend zijn. Ik had een tour en dat is gewoon helemaal weg, over, kapot. Ik zie het niet zitten om een voorstelling te maken over Corona of de lockdown, dus ik wil graag op zoek naar een nieuwe insteek, een nieuw verhaal met nieuwe liedjes. Ik ben heel nieuwsgierig waar het me gaat brengen.
Met wie zou je graag in de toekomst samen willen werken?
Ik ben altijd ontzettend onder de indruk van Sara Bareilles. Dat komt omdat zij waanzinnige liedjes schrijft, buiten dat zij fantastisch zingt. Maar ik vind haar als componist ook ongelooflijk indrukwekkend. Het lijkt me heel geinig, ik weet ook helemaal niet of onze stemmen wel bij elkaar passen, maar dat zou ik waanzinnig tof vinden om te doen. Die kwam zo bij me naar boven.
Heb je nog dromen en hoe zie je dat voor je, waar sta je dan?
Het afgelopen jaar heb ik juist geleerd om het een beetje per dag te bekijken. Ik doe alles waar ik van droom. Dat is misschien heel raar om te zeggen, maar dat besefte ik laatst; de twee dingen die ik het leukst vind om te doen, die doe ik eigenlijk al. Ik ben in die zin heel erg blij met de ontwikkelingen van vorig jaar. Ik heb mijn eigen webshop opgericht, wat voor heel veel ontwikkeling heeft gezorgd, ook voor mezelf. Ik vind het ontzettend leuk om dit in eigen beheer allemaal te doen. Ik merk dat de combinatie van beeldende kunst en muziek echt mijn droom is. Dat is de rare angst die corona met zich meebrengt; waar gaan we straks naartoe en wat voor cultuur ontstaat er?
Ga je weer spelen, is alles weer zoals vanouds, zijn mensen er nog? Ik vind het natuurlijk tof als je weer meer kan. Ik wil gewoon weer spelen, dat is gewoon de droom en dat doe ik al een tijd. Dat werd ineens onzeker, maar je hoopt natuurlijk dat het blijft groeien en groeien. Het lijkt me ook heel tof om een eigen expositie te organiseren waarbij ik dan ook kan spelen. Ik denk altijd maar: dromen zijn niet voor later, de tijd is nu. Als ik iets wil doen, dan doe ik er alles aan om het te realiseren.
Leonie Meijer bracht op 19 maart het nummer ‘Why Worry’ uit in samenwerking met The BlueBirds. Deze én haar meest recente single, ‘Take Me Back to Forgiveness,’ zijn nu overal te beluisteren. De beeldende kunst en de muziek van Leonie zijn ook te vinden in haar webshop https://www.leoniemeijer.com/webshop.
© Mirella Waaijenberg
Headerfoto | © Dario & Misja | All Rights Reserved
Geef een reactie