Het in 1982 opgerichte W.A.S.P. (We Are Sexual Perverts) is een glamrock band met Blackie Lawless als frontmat die naast zang ook gitaar speelt. Van de originele band die in 1984 met het gelijknamige album debuteerde is m.u.v. Blackie niemand meer over. Momenteel bestaat W.A.S.P. uit Mike Duda (bas sinds 1997), Doug Blair (gitaar sinds 2006) en drumbeest Aquiles Priester.
Dit concert is een inhaler van 8 april toen ziekte het optreden in de weg stond en dan vergeten we de eerdere vertraging door Covid even. Uiteindelijk is het 9 mei 2023 en loopt de uitverkochte Effenaar vol met fans die graag met de band willen kennis maken of nog eens opnieuw willen zien. De regen heeft niet iedereen zijn kapsel en make-up goedgedaan maar dat terzijde.
Blackie komt na een lang intro met historische beelden het podium op gestrompeld als een oude man. De nu 66-jarige frontman wordt wel echt ouder, maar dat is niet de reden hiervoor. Het is een hernia in de onderrug. Hierdoor zal hij na deze show de resterende concerten zittend afmaken. Daarvoor wordt een op maat gemaakte stoel vastgemaakt aan zijn microfoonstandaard ‘Elvis’ zodat Blackie vanuit een troon kan optreden. Na de Europese tour wordt hij geopereerd zodat hij weer fit is voor de Amerikaanse herfst tour.
Er is vanavond geen voorprogramma dus het wordt een evening with W.A.S.P.. Nu had iedereen van tevoren kunnen weten dat het dus geen lange avond gaat worden. Alle vorige concerten gaven hier voldoende aanwijzing voor.
De band opent met een medley van vier songs ‘On Your Knees/The Flame/The Torture Never Stops/Inside the Electric Circus’. Gevolgd door twee klassiekers ‘LOVE Machine’ en ‘Wild Child’. Het licht is wisselend donker en heel fel. De band is actief en beweeglijk. Blackie staat logischerwijs statisch op zijn plateau achter ‘Elvis’. Het geheel is op de automatische piloot. Wat er aan back tracking meeloopt is niet bekend. Blackie’s zang is voortreffelijk, maar de achtergrondzang van bassist laat te wensen over.
Met weinig interactie met het enthousiaste publiek wordt de zeer korte set afgemaakt want na ‘The Idol’, ‘The Great Misconceptions of Me’, ‘Chainsaw Charlie’ en ‘Blind in Texas’ is de reguliere set klaar.
Na een paar minuten volgen nog drie toegiften. Als eerste het nummer dat nooit meer gespeeld zou worden, maar voor deze ‘40th anniversary tour’ toch weer van stal is gehaald; ‘Animal (Fuck Like a Beast)’. Hierna volgt een cover van The Who ‘The Real Me’ en uiteraard ‘I Wanne Be Bomebody’. Dan is de koek, na 1 uur en 10 minuten, helaas alweer op. Er zijn nog zoveel goede nummers te spelen!
Een voorprogramma was met een entree van 33,50 euro geen luxe geweest of speelt hier de bekende zuinigheid op. Al bij al toch een lekker avondje old school hardrock van een band die nog maar eens terug moet komen om te laten zien dat ze veel beter kunnen dan dit.
© Dirk van den Heuvel
DCH
photography