Vandaag staat de lang verwachte album release party van Valentine zijn ‘The Alliance’ (op vinyl) op het programma van P3 in Purmerend. Inmiddels is het album alweer vier jaar oud en de vinyl versie waar het vanavond om draait is op 11 april 2020 al verschenen. Door de overbekende oorzaak moest het bijbehorende concert al vele malen worden uitgesteld. Gelukkig kwam van uitstel geen afstel en staat de band met Inge Rijnja als extra achtergrondzangeres op het podium in een gezellige volle zaal.
Met als intro ‘The Magic Breeze’, afkomstig van het debuutalbum uit 1992, wordt direct duidelijk gemaakt dat dit concert niet alleen in het teken staat van ‘The Alliance’, maar er ook genoeg ruimte is voor (oude) klassiekers. De band, bestaande uit Paul Coenradie (gitaar), Mark van Reusel (drums), Luuk van Gerven (bas) en Maria Catherina (zang) heeft er duidelijk zin in en Valentine zweept het publiek op met nummers van ‘The Alliance’ die in de zaal worden meegezongen. Het blijft moedig en knap te zien hoe zanger Robby Valentine, die door een ooginfectie zijn zicht nagenoeg is kwijtgeraakt, zijn weg vindt tussen de microfoon, de toetsen en de piano. Soms is hij de microfoon even kwijt, maar gelukkig zijn de bandleden er dan snel bij om dit op te lossen, wat ook weer een mooi moment oplevert tussen Maria en Robby samen op één microfoon.
Bij nummers als ‘Sons of America’ komt Maria Catharina uit de mist van de rookmachines en neemt ze het podium over. De uithalen zijn loepzuiver en de zangeres beweegt met kracht over het podium. Bij sommige nummers wordt ze bijgestaan door Inge Rijnja waarbij het opvalt hoe goed hun stemmen samenklinken. Uiteraard passen zij ook weer bij de stem van Robby (die overigens na al die jaren nog steeds een fantastisch bereik heeft met zijn stem). Het maakt de muziek van Valentine weer helemaal compleet.
Tijdens de eerste ballad is de zaal stil als Valentine ‘Dear Dad’ inzet, vergezeld door foto’s van Robby met zijn inmiddels 25 jaar geleden overleden vader. Men zingt zachtjes mee en met uitzondering van de helaas traditionele barpraters is het duidelijk dat de zaal geniet. De typische Valentine melodieën zijn weer enorm aanwezig met ‘Deadbeat Boy’ dat toch altijd een vrolijk gevoel achterlaat. Tijdens de diverse piano intro’s laat Robby zijn talent duidelijk horen en dit maakt het optreden helemaal compleet. Ook de gitaarsolo’s van Paul Coenradie zijn goed vertegenwoordigd, waarmee de gitarist zijn energie overbrengt op het publiek.
Over energie gesproken: daar weet de ritmesectie ook zeer zeker een steentje aan bij te dragen. Mark van Reusel geniet vanachter het drumstel en ook al staan ze op het podium wat naar achter geschoven, dat geldt zeker niet voor de aanwezigheid van Luuk van Gerven en van Reusel in de muziek. Vooral bij nummers als ‘Soldiers of Light’ en ‘Black Dog’ is het onmogelijk om stil te staan en niet mee te gaan in de energie van de band. Uiteraard gaat dat helemaal op wanneer de 90’s medley wordt ingezet en de een na de andere single ons om de oren vliegt. De grootste hit ontbreekt nog, maar na nog een paar nummers van het album waarom we hier zijn, is het tijd voor ‘Over and Over Again’ dat na al die jaren nog steeds woord voor woord wordt meegezongen.
Valentine verlaat het podium, maar niet voor lang, want zoals Robby ook opmerkt wil de zaal nog meer, en waarom zouden ze er lang mee wachten. Met het nieuwe nummer ‘Roll Up Your Sleeves’ laat Valentine duidelijk zijn statement over deze wereld horen en ook zeker in het echt laatste nummer van de avond ‘Remember Who You Are’ is dit maar wat duidelijk. Het was een topavond en er verlaat niemand de zaal die niet heeft genoten. Het was fijn te zien dat Valentine na lange tijd de avond en de zaal kreeg die de artiest verdient. Volgepakt en met fans die zijn muziek waarderen en blij zijn dat Robby nog steeds kan optreden. Hopelijk mogen we hier nog vele jaren van genieten.
Daniël Nijveldt
Geef een reactie