Selah Sue in De Oosterpoort, 03-12-2016

3 december 20160

Magische energie vult de Oosterpoort tijdens optreden van Selah Sue

Een uitverkochte Oosterpoort; dat is wel Selah Sue toevertrouwd. Met haar nieuwe album ‘Reason’ toont de zangeres dat ze niet alleen gegroeid is als artiest maar ook als persoon. Waar ze met haar doorbraak in 2009 nog een guppie was, is ze nu uitgegroeid tot een volwassen vrouw en dit straalt ze aan alle kanten uit. Haar carrière is bewonderenswaardig te noemen en bewonderen zullen wij haar. Wij keken uit naar dit optreden omdat iedereen die Selah Sue live heeft gezien weet dat zij topshows geeft.

Delv!s in het voorprogramma; in België kan je deze act al niet meer wegdenken uit de muzikale industrie. Hier in Nederland maken ze nog naam. Met zijn funky muziek en fluweelzachte stem betovert de zanger al snel het publiek en laat de band je alles lekker los schudden. Delv!s begint te spelen en meteen is duidelijk dat er problemen zijn met de techniek. Ze klinken inderdaad heerlijk funky maar de technische storingen zijn dusdanig hinderlijk dat het afbreuk doet aan hun optreden. Na tien minuten ongeveer kappen ze het optreden af. Wat een ontzettend dikke pech voor deze getalenteerde zanger en band. We hopen dat ze een herkansing krijgen in de Oosterpoort want ze staan niet voor niets in het voorprogramma van Selah Sue. Wij hopen dat ze niet al te veel balen. Hopelijk tot de volgende keer!

Nu is de tijd om te slijten tussen het voorprogramma en de hoofdact langer dan normaal. Er is veel geroezemoes en men is toch wat angstig dat dezelfde technische storingen ook de show van Selah Sue in de war gaan schoppen. Onze duimen maken overuren. Om negen uur dooft het licht en stapt de trotse ‘Miss Sue’, al wrijvend over haar buik, het podium op. voor degene die het nog niet wisten: ze is zo zwanger als maar kan en ze straalt als nooit tevoren. Hier begint de magie al. Het publiek is duidelijk even trots en laat zijn liefde voor de zwangere artiest horen door wild gejoel en gefluit.

Selah Sue begint alleen. Alleen met haar gitaar; daar waar ze ooit begon als artiest. Het nummer ‘Always Home’ is kalm, rustig en intiem. Prachtig begin en magistraal neergezet. Vervolgens komt de toetsenist het podium op en gaan ze verder met het tweede nummer ‘Reason ACC’. Het moeilijke van simplisme is het weglaten van ruis en te doorgedachte ideeën. Selah Sue zet dit nummer klein neer en maakt het daarom groots. Precies zuiver genoeg. Precies rauw genoeg. Precies los genoeg. Precies genoeg controle. Precies goed. Na een overweldigend applaus van het publiek verlaat ze dit tweede nummer en voegt haar band zich bij op het podium. Het tempo schroeven ze op met het nummer ‘Daddy’. Ondertussen checkt haar backing vocal of ze goed verstaanbaar is. Gelukkig laat de techniek ons niet in de steek en lijkt alles, tot nu toe, volledig volgens plan te gaan. En dan die drummer. Wat een genie is dat. Het valt op hoe ‘on point’ hij is en de ritmes zijn een uitdaging voor het gehoor. Hij schudt je wakker met zijn flow en we staan versteld te kijken en te luisteren, samen met de rest van het publiek.

Op naar nummer vier: ‘Black Part’ met een vleugje ‘Lost Ones’ van Lauren Hill. Hierop kunnen we echt onze ‘dans moves’ in de strijd gooien. Als iemand een icoon als Lauren kan coveren, is Selah Sue het wel. De meesten hoeven zich niet te wagen aan deze artiest om maar een beetje in de buurt te komen van Lauren Hills kaliber. ‘Miss Sue’ wel. En dan maar niet te spreken over de combinatie dans, hoge hakken en dikke buik. Onze bewondering slaat om in adoratie en het publiek is met ons. Halverwege het nummer krijgt de drummer een momentje voor zichzelf en laat hij zijn kunsten zien. Een solo die rechtstreeks in ons lijf terechtkomt; dansen, dansen, dansen. Selah laat zien dat ook rappen binnen haar repertoire valt, wat naast zingen een – bijna – onmogelijke opgave is. Voor Selah niet; die gaat volle kracht vooruit en rapt er lekker op los, wat haar kaliber aangeeft waardoor ze inderdaad een nummer van Lauren Hill aankan. Geen wonder dat Prince zijn kans schoon zag toen hij Selah hoorde; hulde voor deze man.

Met ‘This World’, kunnen we Selah recht in haar ogen aankijken. Ze zijn leeg en vol tegelijk en geven haar stem extra magie die ons meebrengt naar een ander dimensie. En waar de kwaliteiten van deze dame natuurlijk buiten kijf staan, mogen we de bandleden ook niet vergeten. Elk bandlid krijgt zijn virtuose moment. De bassist, Eric, ‘tonkt’ de sterren van de hemel gevolgd door de toetsenist – die Selah benoemt als haar ‘Jazzman’. Yannick, die met zijn vingers wappert over zijn gitaar; gewoon idioot goed. De achtergrondzangeres die de toonladders even opnieuw definieert en natuurlijk de drummer, die nog even een staaltje ‘gecontroleerd slaan’ tentoonstelt. Selah Sue laat zo overduidelijk zien dat zij op alle vlakken kwaliteit levert en haar publiek profiteert hier van.

“Het is precies, op de dag af, vijf jaar geleden dat ik hier voor het eerst was. Waren er daar toen ook mensen van hier bij?” Flink wat geschreeuw en gefluit geven antwoord op haar vraag. Lachend staat ze daar. Met haar duidelijke, ronde buikje. De tour is bijna aan zijn eind en hierna neemt Selah een lange pauze om haar kleine kereltje op deze aarde te brengen. Ze maakt er geen geheim van dat het dus een jongetje is, die gezegend is met het bloed van zijn moeder. Na de nummers ‘Fyahfyah’ en ‘Porgy’, welke laatste haar ‘jazzkant’ laat zien, komt ze met het nummer ‘Break’, welke voor haar de meeste persoonlijke waarde bevat. Met haar gitaar staat ze met haar ogen dicht en voelt ze de snaren die haar hart kunnen laten spreken. Haar stem lijkt een andere wending te krijgen met de emotie die een warme laag brengt om haar stembanden. Wanhoop en zekerheid gaan hier hand in hand en nemen ons mee om een wandeling te nemen in haar hart. Sluit je ogen en luister. Open je hart en huiver.

Bij de nummers ‘Won’t Go For More’ en ‘Peace Of mind’ schudt ze de zaal wakker uit de extatische staat die ‘Break’ bracht. “I will sing for you, Groningen”; is wat Selah Sue tegen ons zingt. Wij zijn je eeuwig dankbaar ‘Miss Sue’. Deze dankbaarheid mogen we laten merken; ze geeft het publiek een moment tijdens het nummer ‘Fear Nothing’, met de tekst “go for more”. Iedereen zingt luidkeels mee en wij gaan vanaf nu ook voor meer. Meer dan waar we voor gingen in het leven. Je moet het onderste uit de kan halen en Selah inspireert hierin. Het mooie is dat ze zich ook laat inspireren en dat geeft het publiek terug. “De energie was magisch” en met dit gezegd te hebben zet ze het laatste nummer in: ‘Alone’. Maar het publiek wil meer. Nadat ze iedereen bedankt en het podium afloopt, komt de hele zaal ‘in opstand’. Na ons enkele minuten te laten wachten, wat wel 10 minuten lijkt, komt Selah Sue weer op met de band en mag het publiek de magische energie verdubbelen met ‘Raggamuffin’ en ‘Right Where I Want You’. Waar ze de hele avond al gefluit en geklap kreeg lijkt iedereen nu nog net iets harder te klappen. Onze handen doen zeer en onze keeltjes zijn schraal maar dat hebben we er zeker voor over.

Nu volgt een lange pauze voor de moeder in spé. Wij lopen weg met een euforisch gevoel en zijn dankbaar dat wij haar, voor haar ‘break’, nog hebben kunnen bewonderen. Vol verwachting klopt ons hart om haar in de toekomst weer te zien.