Luid en duidelijk
Het is nog niet volledig zeker of het concert ook echt doorgaat, maar voor de fans is er geen twijfel: vandaag zal, net als morgen, in teken staan van Rammstein in het Stadspark in Groningen. Vanaf het moment dat de “poorten” worden geopend - rond half vier - loopt er voortdurend een stroom mensen het terrein op. Net als bij een festival is er een goed verzorgde opstelling gemaakt met overal ruimte voor eten, drinken en uiteraard merchandise. Ook al zijn een groot aantal fans al voorzien van shirts, toch loopt het storm bij de verkoop. Uit de boxen klinkt een playlist vol met Rammstein nummers en dat zorgt samen met deze zonnige dag al gauw voor een lekkere sfeer.
Keurig volgens “Deutsche Pünktlichkeit” is het om half acht tijd voor het voorprogramma op het tweede (kleine) podium. Het klassieke pianoduo Abélard neemt plaats achter de twee opgestelde keyboards en speelt, hoe kan het ook anders, hun versie van Rammstein nummers. De nummers die goed herkenbaar zijn krijgen van de mensen dichtbij het podium nog wat applaus, maar verder blijft het stil bij de dames Héloïse Hervoüet en Katherine Nikitine. Men komt per slot van rekening voor het ruigere werk, maar toch is het wel knap om te zien dat de nummers zich goed verlenen voor een andere versie. Wie weet ooit tijd voor een Rammstein met orkest album?
“Könnt ihr mich hören?” vraagt Rammstein tijdens een van de 21 nummers deze avond. Het wordt gelijk duidelijk vanaf de eerste tonen van ‘Rammlied’: het geluid staat goed afgesteld en is net zo hard als bij elk ander concert. Ook al waren (en zijn) de meningen daarover verdeeld en was er zelfs een rechtszaak nodig om tot deze conclusie te komen. Het concert zit strak in elkaar en of het nou gaat om de ballades – zoals ‘Engel’ dat met het pianoduo wordt gespeeld – of om de ruige nummers, alles klinkt tot in de puntjes verzorgd. Soms is het een beetje alsof de bandleden het als vanzelfsprekend afwerken, maar dat komt ook omdat er geen ruimte is voor praten, maar alleen voor muziek. Dat gevoel vergeten we al snel als er weer een van de vele klassiekers wordt ingezet die luidkeels wordt meegezongen door de 55.000 aanwezigen.
“Könnt ihr mich sehen?” is een wel heel overbodige vraag bij Rammstein. Het gaat niet alleen om de muziek, maar het gehele plaatje vol entertainment. De visuele show staat vol spectaculair lichtwerk, vuurwerk, confetti en natuurlijke hun pyro. Het begint nog vrij rustig – doordat de show nog in daglicht begint – maar naar mate het donkerder wordt beginnen de torenhoge vlammen uit het podium en boven de pilaren vol met boxen de hoogte in te schieten. Niet alleen visueel een spektakel, maar ook is het letterlijk verwarmend! De show is goed verzorgd en de interactie op het podium en de bewegingen van de artiesten zorgen ervoor dat je ogen tekortkomt.
“Könnt ihr mich fühlen?” is dus in combinatie met de vlammen, maar ook met het geluid zeker het effect van deze avond. De zware geluiden komen niet alleen maar uit de boxen, maar trillen ook door de tribunes en door de lijven van iedereen in het publiek. Maar dat is niet het enige. Menig fan is maar wat blij dat ze tegenover Rammstein staan. Of het nu voor de eerste keer is, of dat het inmiddels al de zoveelste keer is. Iedereen geniet van de show die Rammstein vanavond neerzet.
Met “Ich verstehe euch nicht” sluit Rammstein het nummer “Ich Will” af. Nou, van Rammstein niet begrijpen is deze avond geen enkele sprake. De fans hebben alles luid en duidelijk verstaan en hebben genoten van een spektakel. Al waren veel effecten herhalingen van eerder en was ook het podium al eerder gebruikt (zoals bijvoorbeeld in 2021 in het Goffertpark in Nijmegen), het mocht de pret niet derven. Rammstein zet weer een show neer die je – als je van het genre houdt – toch echt live moet meemaken.
© Daniël Nijveldt
