De stijl van de progressieve rock is al ruim 60 jaar geleden begonnen. Met zo’n hoge leeftijd vraag je je wel eens af: is progressieve rock nog van deze tijd? Tussen kerst en oud & nieuw is het net als in 2019 tijd voor Edward Reekers (Kayak & Ayreon) en zijn band om de deze stijl, ook wel symfonische rock genoemd, te eren tijdens een concert. 3 jaar geleden was het slechts 1 concert en dit jaar zijn dat er 3, met de aftrap in Metropool in Hengelo. De zaal is niet echt warm en er is geen voorprogramma om het publiek op te warmen, maar dat is al snel vergeten als de band de eerste noten inzet.
Met nummers van Yes, Supertramp, Genesis, Elo, Peter Gabriel, Alan Parsons en zo vele andere zit deze avond echt bomvol de echte klassiekers. De band kan de complexe composities en vele tempowisselingen zonder enig probleem aan, wat maar weer laat zien hoeveel talent Nederland kent. Het gitaarwerk van Mark Bogert (Knight Area & Magoria) is feilloos en geeft nummers zijn typische touch. Drummer Harmen Kieboom (Ex-Libris & Magoria) zit verborgen achter een scherm maar zit zichtbaar vol energie de drumpartijen te verzorgen. Jeffrey Revet (Stream Of Passion, Queen Forever) zorgt voor de toetsen die zo aanwezig zijn tijdens dit soort muziek en bassist Charles Nagtzaam (Frank Boeijen, Liesbeth List, Harry Sacksioni) speelt vol passie de basgitaar en ook een synth-bas (een bas op toetsen), wat een extra dimensie geeft die gewoon lekker door je lichaam heen beweegt.
Als gastmuzikanten hebben Edward en zijn band multi instrumentalisten Hubert Heeringa en Robby Valentine uitgenodigd. Hubert speelt op diverse blaasinstrumenten en vooral de solo bij ‘Old and Wise’ is ronduit fantastisch uitgevoerd. Robby speelt op toetsen en zingt op diverse nummers mee en doet zelfs zijn hit ‘Over and Over Again’. Het duet tussen hem op toetsen en Edward van het nummer van Kayak getiteld ‘Ruthless Queen’ is een van de vele hoogtepunten van deze avond en zorgt voor een sensationeel applaus.
Behalve de zang van Edward Reekers zijn ook Nadine Bogert-Pruim en Maria Catherina toegevoegd aan de band. Nadine doet vele solo’s en haar versie van ‘Alone’ van Heart bezorgt ons kippenvel. Wat heeft ze toch een kracht in haar stem. Ook gastzanger Damian Wilson (als Schot de enige niet Nederlander op het podium) doet zijn bijdrages en krijgt met zijn akoestische versie van ‘Soldier’ van zijn band Headspace de zaal muisstil. Een enkele kuch klinkt zo hard omdat behalve de gitaar en zijn stem verder niks te horen is.
Sowieso valt het op dat het publiek intens geniet van deze avond. Men zingt mee, geniet van hetgeen wat op het podium gebeurt en danst voor zover het in de volle zaal kan. In Metropool hangen schermen die vragen om stilte tijdens optredens en dat is echt een verademing om echt te kunnen genieten. Per slot van rekening als je tijdens muziek wilt praten moet je tijdens deze dagen in het Top 2000 café zijn, waar de oorspronkelijke versies van deze nummers langs komen. Voor diegenen die echt willen genieten van een top band die een schitterende show neerzet, dan zijn er dit jaar nog twee kansen (in Uden en Zoetermeer). En anders, volgend jaar weer een kans, want één ding is na vanavond duidelijk: progressieve muziek is nog lang niet verdwenen en ‘The Spirit Carries On’ zoals het laatste nummer van deze avond ons al liet weten.
© Daniël Nijveldt
