Magoria, JtR1888 in P3, 04-06-2022

Het concert van Magoria in P3 staat geheel in teken van de beruchte seriemoordenaar die eind 19e eeuw de straten van Whitechapel, London onveilig maakte: Jack the Ripper. Het sfeertje wordt vanaf het eerste moment dat we de zaal binnenkomen neergezet. De rookmachines zorgen voor een duister gevoel en de videowall toont groot de naam van de band. De effecten zijn opgestart en vanaf 20:00u komen langzaamaan de bandleden stuk voor stuk het podium op terwijl de eerste muzieknoten al klinken. Whitechapel, Londen komt tot leven en met de stem van Inge Rijnja wordt het eerste nummer vertolkt. We worden gewaarschuwd, want Inge zingt “Cause if you stay…”.

De storyteller wordt vandaag door Nadine Pruim neergezet, al is de stem van Zora Cock die op CD deze rol vertolkt ook aanwezig, omdat ze tijdens de videovoorstelling het verhaal vertelt over alle personages en de moorden die Jack the Ripper op zijn geweten heeft. Dit geeft een extra stukje achtergrondinformatie als bonus van de toch al sterke teksten van de nummers. De band heeft er vanaf de eerste nummers direct zichtbaar plezier in. Tijdens de solo’s stappen de gitaristen en bassist regelmatig naar voren en nemen daarmee een stap in de schijnwerpers die ze ook zeker verdienen. 

Nummer na nummer worden de diverse rollen ten gehore gebracht en komen we meer en meer te weten over de mensen en over de plannen van de moordenaar. De stemmen zijn erg sterk gekozen bij de rollen. Zo heeft de inspecteur bijvoorbeeld een krachtige houding, heeft Jack the Ripper iets engs over zich, is Prins Victor een prins die duidelijk verliefd is en zijn de dames duidelijk mooie vrouwen. Allemaal zijn ze gehuld in fantastische kostuums gemaakt door Petra Jochems. Chapeau!

Als bij het nummer ‘Queen Victoria’ het verhaal over Jack the Ripper is verteld komt de koningin (Mirjam van Doorn) het podium op in een schitterende jurk. Haar statige houding en strenge blikken werpen respect af. En dan haar stem: Wauw! Tijdens dit nummer sluit Damian Petrus aan die vandaag de rol van Netley vertolkt. Op het album zit hij in het koor, maar ook deze rol zet hij ook goed neer. 

Of het nu gaat om de nummers over de relatie tussen Prins Victor (Jan Willem Ketelaers) en zijn geliefde Annie Crook (Nadine Pruim) of om nummers waarin Jack the Ripper (Rodney Blaze) de inspecteur Abberline (Peter Strykes) uitdaagt, het blijft knap hoe de man achter Magoria, Mark Bogert, dit heeft bedacht en geschreven. Petje af! En dan helemaal in zo’n live rockopera uitvoering. Dit verdient volle zalen en een tour.

De harde nummers worden afgewisseld met zachtere nummers en zelfs tussen alle lugubere verhalen door een nummer met een vrolijke noot. Dit laatst genoemde nummer heet ’Pub’ en speelt zich af in een café. In deze live uitvoering maken Inge Rijnja en Maria Catherina er een feestje van op het podium… Proost! Dit wordt direct opgevolgd door de ballad ‘Dignified Woman’ dat schitterend wordt gezongen door Maria Catherina, begeleid op piano door Cleem Determeijer en dit bezorgt de zaal gewoon kippenvel. Iedereen zit ademloos te luisteren en de zaal is helemaal stil tot het nummer is afgelopen en een luid applaus volgt. Het is maar weer duidelijk dat dit soort muziek een schare fans trekt die hiervan weet te genieten.

Als het briefje ‘From Hell’ wordt voorgelezen door Zora volgen de stevige gitaren (Mark Bogert en Bart Hennephof) en het schitterend spel op de toetsen (Cleem Determeijer en Koen Stam). De bas (Peter Vink) en drums (Harmen Kieboom) knallen uit de speakers en wederom is het donkere sfeertje weer gezet. Jack the Ripper komt weer het podium op en vertelt de gruwelijke details van zijn laatste moord. De blikken die Rodney de zaal geeft zijn dodelijk ‘evil’. Ook bij hem maakt zijn outfit met hoge hoed het verhaal compleet.

Hierna duurt het helaas niet lang meer tot het laatste nummer wordt ingezet. De voltallige zeskoppige band en acht zangers en zangeressen staan op het podium. Londen is bevrijd van de roemruchte seriemoordenaar van 1888. De moorden zijn gepleegd en wij kunnen weer veilig de straat op. De band neemt afscheid, maar niet voordat iedereen nog is bedankt om na ruim twee jaar wachten eindelijk naar deze tweede show van Magoria te komen. Wij kunnen alleen maar hopen dat er nog vele optredens mogen volgen, want dat is dit meer dan waard.

© Daniël Nijveldt

 

Daniël Nijveldt
Recensent