Weinig artiesten kunnen zeggen dat ze al een uitverkochte show in Paradiso op de planning hebben staan op de avond dat ze in Tolhuistuin spelen. Typisch gevalletje van ‘daar wil je bij zijn’, dus. Bovenstaande gold wel voor Lizzy Mcalpine, de 23 jarige singer-songwriter uit Philadelphia die afgelopen woensdag Tolhuistuin aandeed.
Al tijdens support-act Ben Kessler staat de zaal bomvol. Het is duidelijk, dit publiek bestaat uit de harde kern; de superfans die al sinds twee uur vanmiddag voor de deuren van Tolhuistuin hebben staan wachten.
Zodra Lizzy McAlpine opkomt, barst het los. Halverwege de eerste song is ze genoodzaakt de boel stil te leggen omdat er iemand onwel wordt. En dat is niet de eerste. Vanaf het eerste moment wordt er woord voor woord meegezongen. McAlpine lijkt er niet geheel door verrast; bij de eerdere shows van haar Europa-tour werd ze ook al in een warm bad ontvangen. Niet onterecht, want McAlpine is een songwriter van bovenmatige klasse. Op haar eerste album ‘Give Me A Minute’ uit 2020 staan stuk voor stuk prachtige dromerige folkpopliedjes. Daarmee maakte ze grote indruk in eigen land; een show bij Ellen en samenwerkingen voor haar tweede album met o.a. John Mayer, Jordan Rakei en Jacob Collier.
Haar tweede album is duidelijk een stuk zoeter en wat meer in het “pophokje” te plaatsen dan haar eerste plaat. En datgene valt ook op tijdens de show in Tolhuistuin. Ze brengt een drummer en gitariste mee en met name veel extra geluiden op een backingtrack, waardoor het geheel ietwat op elkaar begint te lijken. Er is weinig dynamiek en verschil in de nummers te horen. Hoewel het publiek enorm enthousiast is over alles wat McAlpine zingt of vertelt, valt het op dat er aan de liveshow nog wel wat geschaafd mag worden. McAlpine gedraagt zich op het podium nog als een giechelende teenager die zingt over “slurpees” en “pancakes for dinner” en lijkt nog erg aan haar rol als artiest te moeten wennen. Niet gek als je bedenkt dat ze is doorgebroken in de tijd van een wereldwijde pandemie en er daardoor weinig ruimte is geweest om voor publiek te spelen. Haar stem blijft dan ook het magische onderdeel in het geheel en die blijkt gelukkig net zo loepzuiver te zijn als op haar twee uitgebrachte albums. Het zal interessant worden om te zien welke ontwikkeling ze doormaakt naar Paradiso volgend jaar, maar één ding is zeker; een warm bad wordt het wederom.
© Lisa Rietveld
Lisa Rietveld