Lamb in Paradiso, 09-10-2017

Zeer geslaagd verjaardagsfeestje

 

Na een breuk van een aantal jaar is het triphop duo Lamb sinds 2011 weer samen aan het werk. De Britse zangeres Lou Rhodes en producer Andy Barlow hebben sindsdien twee albums uitgebracht, maar ze touren dit jaar ter ere van een ‘oudje’. Hun selftitled debuutalbum bestaat namelijk 21 jaar wat voor de twee reden is voor een groots opgezet feestje. Wij waren in 2014 al onder de indruk van een ‘gewone’ show dus op zondag 8 oktober staan we te trappelen van ongeduld, nieuwsgierig als we zijn naar deze gegarandeerd bijzondere avond.

Nadat de deuren van Paradiso open gaan, duurt het nog anderhalf uur voordat de show start. Er is namelijk geen voorprogramma dat van tevoren de boel opwarmt en hoewel dit even wennen is, vinden we het wel lekker om gewoon direct te kunnen genieten van de band waarvoor je komt. Ook geeft deze planning ons de ruimte om eens goed rond te kijken. De zaal en beide balkons staan even na achten al goed vol met publiek dat grotendeels 40+ lijkt. Niet gek als je bedenkt dat Lamb in 1994 opgericht is en zangeres Rhodes inmiddels ook de 50 gepasseerd is. Verder stemt een snelle blik naar boven ons erg tevreden; de grote spiegelbal hangt rustig afwachtend boven de toeschouwers. De reflecterende spiegeltjes zorgen op een simpele doch doeltreffende manier voor een sprookjesachtig laagje en we kunnen niet wachten tot het moment dat de spots de spiegelbal weten te vinden…

Op het podium staan al verschillende instrumenten klaar tussen smalle, verticale balken met ledlampen. Het moge duidelijk zijn dat Rhodes en Barlow niet alleen komen vanavond en inderdaad, als de zaal donker wordt, verschijnen er een aantal muzikanten die zich positioneren achter een drumstel, elektronische bas en viool waarna Barlow zich achter de knoppen schaart en Rhodes in theatrale goudkleurige jurk naar de microfoon schrijdt. Na een eerste intro waarbij de led-balken af en aan in wisselende blauwtinten flikkeren en de diepe drums meteen goed voelbaar zijn, doet Rhodes een introductie. We krijgen vanavond ter ere van de verjaardag het volledige debuutalbum van voor tot achter te horen, waarna een tweede deel van de set volgt.

Het eerste deel bevat voor degenen die het album kennen natuurlijk weinig verrassingen aangezien de volgorde wordt gehandhaafd. Nummers als ‘God Bless’, ‘Cottonwool’ en natuurlijk ‘Gorecki’ worden strak en intens ten gehore gebracht, wat tevreden gezichten in de zaal oplevert. Het jazzy, instrumentale ‘Merge’ krijgt live ook ondersteuning op trompet wat na de beats een lekker warme sfeer geeft terwijl Barlow bijna non-stop achter zijn knoppen staat te swingen. Rhodes daarentegen blijft grotendeels kalm en beheerst, zeker nadat ze aankondigt dat het nummer ‘Zero’ nooit live gespeeld werd omdat het zich daar volgens het duo niet goed voor leende. Maar ja, als je een album front to back speelt, dan hoort dit nummer er ook in. Hetzelfde geldt voor het laatste nummer van deze eerste set ‘Feela’. En inderdaad halen deze twee nummers het tempo hard naar beneden en zijn ze qua sfeer wellicht iets te mineur voor zo’n live set. Toch is het ook mooi om zulke melancholische nummers live te horen voor een keertje.

Na de eerste set verdwijnen de artiesten van het podium, op Barlow na die ons meer vertelt over hoe de band ontstaan is. Deze onderbreking in de show is alles behalve irritant; Barlow krijgt het voor elkaar om een mooie intiem aanvoelende connectie met het publiek tot stand te laten komen waarbij hij met zoveel humor praat dat de paar minuten zo voorbij vliegen. Voor we het weten staat Rhodes weer voor onze neus, nu in een wat bescheidener, Grieks aandoend gewaad in donkerrood en op blote voeten. Na deze pauze draagt ze het nummer ‘Angelica’ op aan Paradiso. Deze relatief serene track past mooi bij de uitstraling van de concertzaal waarna het tempo weer omhoog mag met ‘What Sound’ en ‘Little Things’.

Als de eerste tonen van ‘We Fall in Love’ ingezet worden, weten we dat we bij het laatste nieuwe album ‘Backspace Unwind’ zijn aangekomen. En jawel hoor, als hierna ‘As Satellites Go By’ wordt gestart, baadt Paradiso al snel in de ‘glitters’ die vanaf de draaiende spiegelbal weerkaatst worden. Zelfs als je dit al eens op deze manier gezien hebt, blijft het een mooi magisch moment waarin we om ons heen verschillende mensen vol bewondering van zien genieten. Om de avond niet te emotioneel af te sluiten, volgt na dit knuffelmoment het up tempo ‘Backspace Unwind’ en eindigt de band met hun nieuwe single ‘Illumina’ licht hypnotiserend de set. Maar het is natuurlijk niet nog helemaal voorbij, want de uit de zaal herhaaldelijk ‘aangevraagde’ hit ‘Gabriel’ hebben we nog niet gehoord. Dus als de band weer op het podium verschijnt, is het niet gek dat na ‘Heaven’ inderdaad ‘Gabriel’ het echte definitieve einde wordt.

Met op het podium evenveel energie als aan het begin van de show wordt de avond afgesloten onder lichte deining van de spiegelbal en een daverend applaus. Een show die onze verwachtingen meer dan waar heeft gemaakt, van een band die zeker qua live performance in onze top tien staat; altijd enthousiast, strak gespeeld en net dat extra beetje intensiteit dat je op album niet altijd hebt. Wat ons betreft mag Lamb elke album-verjaardag op deze manier vieren!

© Céline Claassens | All Rights Reserved

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *