De IJslande band KALEO met frontman JJ Julius Son is inmiddels een paar weken onderweg in hun uitgestelde ‘Flight or Fight’ tour als ze in Amsterdam staan. Deze tour staat in het teken van het - inmiddels een jaar oude - album ‘Surface Sounds’, maar ook een aantal nummers van ‘A/B’ worden gespeeld. Voor het zover is komt eerste Júníus Meyvant als voorprogramma op het podium. Hij heeft de eer de zaal op te warmen voor de hoofdact. Geen makkelijke opgave, want er wordt meer gepraat dan geluisterd. Toch doet hij samen met zijn twee gastmuzikanten zijn best en weten ze in elk geval de voorste rijen van de uitverkochte zaal de oooo’s en aaaa’s mee te laten zingen.
Het strak ingedeelde tijdschema wordt keurig aangehouden en na zes nummers en een korte pauze betreden de heren van KALEO het podium. De noten van ‘Break My Baby’ worden ingezet en na een poosje komt dan ook JJ Julius Son het podium op. De tonen van het typische Amerikaanse Blues/rock muziek dat de band typeert klinken ook live goed en zwepen gelijk een groot deel van het publiek op. Uiteraard mag het “Hallo” en “Goedenavond Amsterdam” niet ontbreken, maar behalve deze korte woorden worden de nummers in een hoog tempo achter elkaar aangespeeld. Uiteraard hoeft dat niet erg te zijn en zo is dat hier ook het geval.
Het ritme zit er lekker in en de setlist biedt genoeg afwisseling tussen rustige langzamere nummers zoals ‘I Can’t Go On Without You’ als de ruigere rocknummers zoals bijvoorbeeld ‘Hey Gringo’. Zowel de muziek als de stem zijn perfect uitgevoerd en staan als een huis. De unieke stem van JJ Julius Son met krachtige Steven Tyler-achtige krijsende uithalen vervelen geen moment en het blijft dan ook boeiend bij de nummers. Halverwege de avond krijgen alle muzikanten de kans om lekker los te gaan in een instrumentale mezzo. Vooral drummer Davíð Antonsson gaat helemaal los en dat doet denken aan Animal van The Muppets. Het geeft nog wat extra energie aan de avond.
Hierna begint de avond pas echt en komt JJ met nog wat nieuwe gitaren uit zijn collectie terug vanuit achter de schermen. Een kleine gitaarwinkel zou jaloers zijn op de hoeveelheid gitaren waarop hij deze avond speelt. Elk even goed toepasbaar in het geluid van Kaleo. De resonator gitaar maakt het nog extra compleet. Na een ijzersterke uitvoering van ‘Free the Slave’ en het mooie ‘I Will Walk on Water’ komt het nummer waar de zaal deze avond al op wachtte: ‘Way Down We Go’. Hiermee komt de zaal echt los en het nummer wordt dan ook luidkeels meegezongen. Hierna nemen ze, wederom met weinig woorden, kort afscheid.
Nadat de zaal de band terug heeft gekregen doet Kaleo nog twee nummers, als eerste een heerlijke ruige versie van ‘No Good’ gevolgd door het snelle gitaarwerk van ‘Rock ‘n’ Roller’. Hierna loopt de band van het podium aan en gaat de zaalverlichting langzaam aan. Na een krap anderhalf uur is het einde dan toch te snel gekomen. Wat ons betreft het enige nadeel aan deze avond. KALEO heeft een krachtige show neergezet en heeft laten zien dat ze hun genre tot in de puntjes beheersen.
© Daniël Nijveldt
