Met Bonobo op reis in de Oosterpoort
Het is 21 februari en we voelen ons wat melancholisch bij het betreden van de Oosterpoort. Of dit nou het resultaat is van het ongelooflijke baggerweer, laten we aan jullie over. Desalniettemin regent deze stemming over ons alvorens wij de grote zaal van de Oosterpoort binnenlopen.
Zoals je misschien al in onze preview kon lezen, keken we al een poosje uit naar het optreden van Bonobo. Deze artiest gooit hoge ogen en daarom staat hij niet voor niks in een -binnen no time- uitverkochte zaal. Met zijn tour ‘Migration’, die zijn zesde album betitelt, belooft hij ons een reis in gedachten en wij popelen om deze tour met hem te maken.
Het voorprogramma van Bonobo, waar Jens Kuross verantwoordelijk voor is, begint. De jongen heeft een oranje mutsje op en draagt een casual outfit. Met een klein keyboard voor zijn neus, en een geïntegreerde ‘looper’ zet hij een dromerige beat in. Zijn akkoorden zijn minimalistisch en zijn stijl doet ons denken aan Tom Odell, vooral de zang. Er zit een rauw toontje in wat ons gehoor goed doet en ergens doet het ons denken aan de jaren ‘40: een romantische setting, een platenspeler met een ruisje erin en een melodramatische zanger die de romantiek vergroot. Dit geluid, met de techniek van tegenwoordig – vooral dan de ‘looper’ waar men gretig gebruik van maakt in deze tijd- vormt de sound van deze prille artiest. Veel werk heeft deze jongen nog niet uitgebracht en hij geeft ook aan dat hij zich nog niet volledig professioneel voelt. Een openhartige gast dus. Het is vaak moeilijk om als voorprogramma de aandacht te pakken van het publiek. Zo ook hier. Jens lijkt z’n best te doen maar het geroezemoes overstemt zijn spel. Waar dit aan ligt mag Joost weten, maar nadat we Joost belden wist hij ons te vertellen dat hij het ook niet wist. Het klinkt lekker chill maar misschien voor het publiek wat té chill en mellow. In een kleinere en intieme setting zou deze jongen meer tot zijn recht komen.
Tijdens de pauze begint de grote zaal voller dan vol te lopen. We merken veel diversiteit op onder het publiek. Van gezinnen tot jonge stelletjes, van stoners tot hipsters; ze zijn allemaal vertegenwoordigd. In eerste instantie staan we vooraan om de show van dichtbij te bekijken.
Onze buren, waar we al snel contact mee krijgen, blijken Duits te zijn. En ze zijn niet de enige want we horen geregeld Duits geroezemoes om ons heen. Samen met onze nieuwe ‘eendagsvriendinnen’ zijn we het eens: ‘We are ready to be amazed’.
Als eerste komt de man van het uur, meneer Simon Green aka Bonobo, het podium op. Hij krijgt meteen veel liefde van het publiek en tijdens deze duidelijke ode bestijgen ook de drummer, de gitarist, de blazers, toetsenist en de zangeres één voor één het podium. Een vol arsenaal, kun je wel stellen. En dat is ook de kracht van Bonobo; hij sorteert rete-goede muzikanten en daardoor reiken zijn livesets een niveau tot hier – we strekken nu met onze armen zo ver als we kunnen, om aan te geven hoe ver. Zo ver dus.
“Good to be back”, zegt Simon terwijl hij zijn gitaar pakt. Zijn eerste nummer is ook meteen de naam van zijn tour en van zijn laatste album: ‘Migration’. Op de achtergrond hangen schermen, trapsgewijs opgesteld. Wanneer we zien wat deze artiest uit de kast haalt om zijn publiek te vermaken dan kun je wel zeggen dat hij er alles uithaalt. De beelden en de muziek sluiten naadloos op elkaar aan. Wat je ene zintuig opmerkt qua gehoor, is wat het andere zintuig
binnen krijgt via beeld. Golvende zandvlaktes met kleuren die alleen je netvlies kunnen opvangen. Rotsachtige gebergtes waar je mijlenver overheen vliegt met rode glinsteringen die bloederig aandoen. Zwart-rode wolken die de verbeelding doen verbazen. De stem van Szjerdene: harmonieus, zijdezacht en dromerig. Zij is deze avond één van de vaste rotsen die Bonobo bijstaat in zijn act. Ze zingt met sierlijke, golvende gebaren. Vertellend en verhalend zingt ze ons tegemoet met fonkelende ogen. De drummer steelt onze aandacht door zijn strakke spel en heerlijke mellow beat. De techniek van deze man is zo gelikt dat het lijkt alsof hij aan het breien is; insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. We weten niet waar we kijken en luisteren moeten.
Een stelletje naast ons staat, met hun ogen gesloten, te genieten en op de mellow trip-hop beat te deinen. Ze dansen innig tegen elkaar aan. Puur genot wat dit stelletje, dat we niet ouder schatten dan 18 jaar, uitstraalt. Bonobo laat je dus niet alleen genieten van de externe maar ook van je interne belevingswereld.
De blazers, die bestaan uit drie trompettisten en een saxofonist, kleuren het optische en auditieve beeld in. Ze geven flair en een extra dimensie aan het geluid dat Bonobo tentoonstelt. ‘We are amazed’; die conclusie kunnen we tot dusver wel trekken. De techniek die Bonobo’s act bijstaat is professioneel tot aan het bot. We staren en turen met veel ‘oo’s’en ‘aa’s’ naar het podium. Vooraan staan is natuurlijk mooi om alles van dichtbij te bekijken, toch besluiten we halverwege de show ons naar achteren te begeven om deze act vanuit een andere optiek te zien. Terwijl we naar boven lopen komt de geur van de welbekende ‘pretsigaret’ ons tegemoet. Tja, als je met Bonobo een ‘spacetrip’ wil maken dan is dit zeker een extra zintuiglijke stimulans.
Eenmaal boven aangekomen zien we de show in vol ornaat. Het volledige beeld komt hier ontzettend goed tot zijn recht en we zien de dansvloer van de grote zaal meegolven met de beelden op de schermen en op de geluiden die Bonobo produceert. De ene keer staat hij alleen op het podium en de andere keer voegen zijn bandleden zich er weer bij. We gaan niet alle nummers apart bij langs om aan te geven wat er gebeurt. Zijn act is namelijk één grote flow waarin je terecht komt. Dit is echt iets om zelf mee te maken. En waar de beelden, in het begin van de act vooral aards waren, beginnen ze steeds meer intergalactisch en multi-dimensionaal te worden. We horen de beelden van Bonobo. We zijn dankbaar dat deze man hier staat want we aanschouwen een strakke en zintuiglijk-prikkelende show. Eén van de beste shows die we in de Oosterpoort hebben gezien. Hou je van lekker chill dansen; dan ben je hier helemaal op je plek. Wil je zittend en kijkend genieten; dan ben je hier helemaal op je plek. Hou je van beide; dan zit je gewoon geramd.
Zo we zijn aan het einde van onze geestelijke rondreis. Bonobo is de trip en de bestemming in één. Een vette, dope show met een eigen hartslag
© Kim Kloet | All Rights Reserved
Geef een reactie